محمد یونس فرزند سوم یک خانواده یازده نفره است. وی که در یکی از روستاهای بنگلادش متولد شد، پس از اتمام مقطع دبیرستان، وارد دانشکده اقتصاد دانشگاه داکا می‌شود و لیسانس و فوق لیسانس خود را از این دانشگاه اخذ می‌کند.
یونس در سال ۱۹۶۵ با بورسیه تحصیلی برای اخذ دکترا در رشته اقتصاد به آمریکا می‌رود و پس از اتمام تحصیل و چند سال تدریس در دانشگاه‌های آمریکا به کشورش بنگلادش باز می‌گردد و مشغول به تدریس اقتصاد در دانشگاه چیتاگونگ می‌شود. در این مقطع زمانیست که یونس به مشکلات عمیق جامعه روستایی و فقیر بنگلادش پی برده و به این نتیجه می‌رسد که تدریس تئوری‌های اقتصاد در دانشگاه به شرایط مردم فقیر کمک بزرگی نخواهد کرد و تصمیم می‌گیرد راه حلی عملی برای معضل فقر بیاندیشد. وی با ایده پرداخت وام‌های کوچک به زنان فقیر برای راه انداختن چرخه زندگیشان شروع کرد و کم کم توانست کمک شایانی به زندگی فقرا و اقتصاد بنگلادش بکند. امروز پس از گذشت سه دهه، مبحث وام‌های خرد به یکی از مباحث مهم ادبیات توسعه تبدیل شده است. یونس به دلیل مبارزه با فقر در سال ۲۰۰۶ جایزه صلح نوبل را از آن خود کرد چرا که وی نیز همانند بسیاری دیگر معتقد است که تا فقر هست، صلح در دنیا حکم فرما نخواهد شد.
محمد یونس تجربه‌اش در مبارزه با فقر و راه اندازی بانک گرامین (موسسه‌ای که وی برای اعطای وام‌های خرد تاسیس نمود) را در کتاب “جهانی بدون فقر” جز به جز شرح می‌دهد.
برای دریافت خلاصه کتاب جهان بدون فقر روی لینک زیر کلیک کنید: